Een merkregistratie voor ‘virtuele goederen’

Afgelopen jaar was er geen ontkomen meer aan: merkhouders zagen een geweldig nieuw business model in non-fungible tokens (NFT’s) en verkochten NFT’s van virtuele producten van hun merk. Zo ook Nike, dat nog steeds het merk is met de meeste inkomens uit de verkoop van NFT’s voor (onder andere) hun virtuele sneakers: tot nu toe ruim 70 duizend NFT’s met een totale opbrengst van ruim 184 miljoen dollar.[1]

Een van de belangrijkste juridische vragen die door merkengemachtigden en IE-advocaten vorig jaar al werden gesteld, is of en hoe een merkhouder zou kunnen optreden tegen een ‘virtuele merkinbreuk’ door het onrechtmatig verkopen van NFT’s van een bepaald merk.

Dit is nog steeds een vrij grijs gebied, maar wellicht heeft het Benelux-Bureau voor de Intellectuele Eigendom (BOIP) een eerste stap gezet in het geven van het antwoord op deze belangrijke vraag. Een paar dagen geleden heeft BOIP een nieuwsbericht gepubliceerd op haar website, waarin meer duidelijkheid wordt gegeven over de classificatie van merkregistraties voor NFT’s. In het kort komt het erop neer dat de waren of diensten die een merkhouder in de virtuele wereld wil aanbieden door middel van NFT’s, altijd moeten worden geclassificeerd in klasse 9 – de klasse voor digitale en/of downloadbare waren.[2] Het EUIPO volgt overigens ook al ditzelfde beleid.

Op het eerste gezicht klinkt dit misschien logisch, het gaat immers om software. Echter, is het misschien toch niet zo vanzelfsprekend en de meningen zijn hierover al meteen verdeeld. Immers, een “NFT-schoen” van Nike is toch eigenlijk gewoon een Nike schoen in de virtuele wereld?!

We zijn erg benieuwd wat voor gevolgen dit gaat hebben, zowel voor huidige merkhouders als voor partijen die nieuwe merken willen registeren. Gaat dit ertoe leiden dat men voortaan een merk standaard zal registreren voor zowel kleding (klasse 25) als voor virtuele kleding (klasse 9), alleen maar om eventueel gebruik te kunnen maken van NFT’s? Dat zou vervuiling van het merkregister kunnen opleveren. En kan de merkhouder van een tassenmerk (klasse 18) hierdoor niet meer succesvol optreden tegen een nieuw dat slechts wordt geregistreerd voor virtuele tassen (klasse 9), omdat dit merkrechtelijk geen soortgelijke waren zijn?

Het lijkt ons dat dit niet de bedoeling van BOIP kan zijn geweest. We zijn dan ook benieuwd hoe dit nieuwe beleid zich in de praktijk verder gaat ontwikkelen!

Heb je naar aanleiding van dit blog vragen over dit onderwerp, of heb je andere vragen over intellectuele-eigendomsrechten? Neem dan contact op met onze merkengemachtigden of advocaten die zijn gespecialiseerd in intellectueel eigendom.