WHOA: De 1e toewijzing van een homologatieverzoek onder de WHOA

Rechtbank Noord-Holland heeft op 19 februari 2021 de eerste twee akkoorden onder de WHOA gehomologeerd. Het betroffen akkoorden van Jurlights B.V. en Jurlights Holding B.V., een werkmaatschappij en een holding actief in de evenementen-branche.

Jurlights B.V. en Jurlights Holding B.V. (hierna gezamenlijk 'Jurlights') waren winstgevend, maar als gevolg van de uitbraak van het coronavirus en de door de overheid genomen maatregelen, zijn zij per 15 maart 2020 direct stilgevallen. Jurlights heeft vervolgens een reorganisatie doorgevoerd om kosten te saneren, waarbij onder meer 21 (van de 25) personeelsleden zijn afgevloeid, de huur van de bedrijfsruimte is beëindigd, leasecontracten van voertuigen en machines zijn beëindigd en verzekeringen zijn aangepast. Ondanks de reorganisatie kon Jurlights vanwege het stilvallen van de bedrijfsactiviteiten haar schulden niet meer betalen. De bank was bereid Jurlights een lening te geven waarmee een klein deel van de schulden kon worden afgelost. In verband met haar schuldenlast en de door de bank aangeboden lening, heeft Jurlights een geconsolideerd akkoord aangeboden aan haar schuldeisers. Hoewel het merendeel van de schuldeisers aan het akkoord wilde meewerken, was het akkoord niet haalbaar vanwege een aantal tegenstemmende schuldeisers. Jurlights heeft daarom eind december 2020 een akkoord aangeboden en de rechtbank op 22 januari 2021 verzocht het akkoord te homologeren. Samengevat zag het akkoord er als volgt uit: (a) de DGA lost een deel van zijn openstaande rekening-courant schuld af; (b) Jurlights verkrijgt een nieuwe bankfinanciering; (c) de schuldeisers worden over drie klassen verdeeld, namelijk (1) de schuldeiser met een retentierecht krijgt 100% van de waarde van de zaken vergoed; (2) de Belastingdienst krijgt 21% van haar vordering; (3) de concurrente schuldeisers krijgen 16% van hun vordering; en (d) beëindiging van een lopende huurovereenkomst voor drie printers. De afkoopwaarde van de huurovereenkomsten wordt meegenomen in het akkoord (en wordt dus voor 16% vergoed).

De rechtbank stelt voorop dat uit de inhoud van het akkoord blijkt dat het betrekking heeft op de schulden van zowel de werkmaatschappij als de holding. Ten aanzien van de vordering van de belastingdienst is dat correct, aangezien de werkmaatschappij en de holding als gevolg van de fiscale eenheid beide hoofdelijk schuldenaar zijn. Dat geldt echter niet voor de overige schulden. Op verzoek van de rechtbank heeft Jurlights toegelicht dat zowel de werkmaatschappij als de holding ieder een eigen akkoord aanbiedt aan haar schuldeisers, maar dat dit is samengevoegd tot één akkoord. De rechtbank geeft aan dat het uitgangspunt is dat per vennootschap een afzonderlijk akkoord moet worden aangeboden, waarbij de vennootschappelijke identiteit en gescheiden vermogens worden gerespecteerd. Vanwege praktische redenen verbindt de rechtbank hier geen gevolgen aan.

De rechtbank stelt vast dat alle klassen hebben ingestemd met het akkoord. De rechtbank dient daarom op grond van artikel 384 lid 1 Fw het verzoek tot homologatie toe te wijzen, tenzij zich één of meer van de afwijzingsgronden voordoet. De afwijzingsgronden kunnen worden onderverdeeld in algemene en aanvullende afwijzingsgronden.

De rechtbank beoordeelt ambtshalve de algemene afwijzingsgronden. In dat kader toetst de rechtbank of alle schuldeisers (of aandeelhouders) op wie het akkoord betrekking heeft, naar behoren in kennis zijn gesteld van het akkoord, de gelegenheid hebben gehad om over het akkoord hun stem uit te brengen en bericht hebben gekregen van de beschikking van de rechtbank waarbij zij de terechtzitting waarop het homologatieverzoek zou worden behandeld heeft bepaald. Ook toetst de rechtbank ambtshalve of de informatie die in het akkoord en de bijlagen is opgenomen toereikend is, of de schuldeisers (en aandeelhouders) op een correcte wijze zijn onderverdeeld in klassen en of zij voor het juiste bedrag in hun desbetreffende klasse zijn ingedeeld. Naar het oordeel van de rechtbank is hieraan voldaan.

Een enkel verweer tot afwijzing van het verzoek van een niet-instemmende schuldeiser op grond van artikel 384 lid 3 Fw wijst de rechtbank af. De rechtbank overweegt dat Jurlights voldoende hebben onderbouwd dat de schuldeisers op basis van het akkoord beter af zijn dat bij vereffening van het vermogen in faillissement.

De rechtbank wijst mitsdien het verzoek tot homologatie van de twee akkoorden toe.

Deze eerste gepubliceerde uitspraak waarin een WHOA-akkoord is gehomologeerd, laat een aantal voor de praktijk belangrijke aspecten van het akkoord zien. In de eerste plaats biedt de WHOA geen ruimte voor groepsvennootschappen om een samengesteld akkoord aan te bieden. Het akkoord kan slechts, artikel 372 Fw daargelaten, betrekking hebben op één schuldenaar. Ten tweede blijkt uit de uitspraak dat de rechter bij de beoordeling van het akkoord een actieve rol aanneemt. Zo is Jurlights meermaals om een nadere onderbouwing gevraagd. Ten derde is de Belastingdienst ook bereid in te stemmen met een akkoord en kan een akkoord ook worden gehomologeerd wanneer de Belastingdienst onder het akkoord geen dubbel percentage wordt aangeboden ten opzichte van de concurrente crediteuren. Tot slot volgt uit de uitspraak dat de akkoordprocedure snel kan verlopen; de homologatie volgde 52 dagen nadat het akkoord aan de schuldeisers werd aangeboden.